Lektury mogą stać się świetną inspiracją do napisania opowiadania twórczego. Tak było w klasie VII. Po omówieniu ,,Balladyny" uczniowie redagowali wypracowania o swoim spotkaniu z główną bohaterką. Niekóre prace były bardzo ciekawe.
 

,,Niezwykłe spotkanie”

 Pewnego jesiennego poranka stwierdziłam, że wybiorę się na grzyby. Była idealna pogoda, słońce świeciło, a wczorajszy deszcz całkowicie minął. Stwierdziłam, że tym razem pójdę do odległego lasu, które poleciła mi  sąsiadka. Nigdy tam nie byłam, jednak słyszałam dużo pochwał o tamtym miejscu.

   Gdy już dojechałam, od razu znalazłam dużo grzybów, ale też malin. Niespodziewanie usłyszałam głośny szloch. Najpierw chciałam uciec, jednak stwierdziłem, że mogło stać się coś złego i poszłam za dźwiękiem. Poruszałam się bardzo powoli, niemal bezszelestnie, a szloch już prawie ustał. Nagle zobaczyłam ciemnowłosą dziewczynę, która siedziała pośród drzew. Nie wygląda jednak na kogoś ze wsi, wręcz przeciwnie. Miała długą czarną suknię i przepaskę na czole. Jednak zdawał mi się, że pod wstążką widzę czerwoną plamę.

-  Co ty tu robisz? - zapytała agresywnie.

- Szukam grzybów, a ty?

- To nie twoja sprawa. - powiedziała, odchodząc.

- Zaczekaj! - krzyknęłam za nią. - Porozmawiajmy!

- Czego chcesz? - zatrzymała się i przestała płakać.

- Dowiedzieć się, co się stało.

- Jeżeli tak bardzo chcesz, to usiądź, opowiem ci.

Lekko zestresowana usiadłam obok niej na kamieniu, podczas gdy ona zaczęła opowieść.

- Książę do nas przyjechał, znaczy do mnie i siostry. Kazał nam maliny zbierać. Moja siostra już cały dzbanek miała, a ja zaledwie kilka. Chciałam pojechać z księciem do zamku, lecz nie miałam już szans nazbierać tylu malin, więc wzięłam nóż. Naprawdę nie wiem jak, ale wbiłam go mojej siostrze w brzuch. Naprawdę nie chciałam. Ja tylko, tylko - dziewczyna zaczęła płakać. 

Poczekałam chwilę, a ona przez łzy kontynuowała.

 - Ja źle zrobiłam, ale teraz nie ma odwrotu. Pojechałam z księciem na zamek 

i zamknęłam własną mamę w wieży. Nawet nie wiesz, jak teraz żałuję. Wtedy jednak okropnie się jej wstydziłam. Potem mój mąż wyjechał i przysłał skrzynię, której jednak nie pozwolił otworzyć.. Przekazał mi ją Gralon, z którym zaczął walczyć Kostryn. Ja, chcąc ratować Kostryna,  wbiłam nóż w plecy Gralona. Musiałam tak zrobić. Zabiłam też Grabca, aby zdobyć koronę. Potem ruszyłam do Gniezna, gdzie rozpętała się wojna. Po jednej stronie my, a po drugiej Kirkor. W międzyczasie rozkazałam zabić Pustelnika. Kirkor  zginął w walce. Byłam pewna, że Pustelnik i mój mąż  wiedzieli za dużo. Rozkazałam też zabójstwo kilku innych osób. Na końcu otrułam Kostryna, mojego wspólnika  A na dodatek przeze mnie moja mama zginęła…na torturach. - dziewczyna odetchnęła z ulgą, że to z siebie wydusiła.

   Nie wiedziałam, co powiedzieć, więc uciekłam. Słyszałam jednak, że morderczyni biegnie tuż za mną.

- Zaczekaj! - tym razem to  ona krzyknęła. - Nie możesz uciec!

Ja jednak biegłam ile sił w nogach. Czułam jej oddech na plecach i nagle… wywróciłam się. Chciałam krzyknąć, jednak nim nabrałam powietrza, miecz przedziurawił mi płuca. 

   Tymczasem Balladyna była smutna. Myślała bowiem, że znalazła idealną przyjaciółkę.

- Kolejne ciało do kolekcji - powiedziała i zabrała szczątki do zamkowej piwnicy. - Może następnym razem.

    Nagle usłyszałam krzyk. To byłam ja. Obudziłam się w swoim pokoju 

z książką na kolanach. Stwierdziłam, że już nigdy nie przeczytam ,,Balladyny”.